بخشی از کتاب پرورش مغز به زبان آدمیزاد:
“گفت‌وگوی درونی” بخشی از مکانیزیم حل مسئله است. ما یاد می‌گیریم که با حرف‌زدن با خود، مسئله‌های پیچیدهٔ خود را حل کنیم. بخش مهمی از رشد، پیشرفت، موفقیت و راه‌حل‌یابی ماست و می‌توان گفت: “گفت‌وگوی درونی باعث بهتر تفکرکردن و حافظهٔ بهتر ما، یا توجه خوب ما می‌شود و اساس شکل‌گیری تفکر در ماست” “گفت‌وگوی دورنی” همیشه در ما وجود دارد، با این تفاوت که در دوران کودکی با صدای بلند با خود گفت‌وگو می‌کنیم اما در بزرگسالی این گفت‌وگو، درونی می‌شود. … روشن‌بودن تلویزیون به عنوان یک پیش‌زمینهٔ دائم در محیط ما و به‌خصوص کودکمان، مانع این می‌شود که “کودک” و “ما” بتوانیم صدای درونی خود را توسعه دهیم و درنتیجه اثر بدی بر توسعهٔ توانایی زبانی “کودک” و “ما” دارد. برای بهترشدن توانایی زبانی خود، بهتر است کمی کمتر تلویزیون تماشا کنیم یا حداقل وقتی آن را تماشا نمی‌کنیم یا کار دیگری انجام می‌دهیم بهتر است تلویزیون را خاموش کنیم تا خود و کودکمان در حل‌کردن مشکلاتمان و در حرف‌زدن‌مان رشد و پیشرفت کنیم.
