🍁پیشنهادی برای مطالعه🍁
🔹عنوان کتاب:”هاروارد مک‌دونالد”
۴۳ نمای نزدیک از سفر به آمریکا
🔹نوشتهٔ “سیدمجید حسینی”
🔹ناشر: “نشر افق”
⬅️ کوتاه دربارهٔ کتاب:
« از “حاج محمدعلی سیاح” که کمتر از ۲۰۰ سال پیش به عنوان اولین ایرانی پا در خاک آمریکا گذاشته تا “سیدمجید حسینی” که لابد نفر چندمیلیونیم ایرانیانی است که وارد آمریکا شده‌اند، اولش همه این فکر را کرده‌اند که باید بی‌طرفانه نگاه کنند تا بفهمند آمریکا چیست! اما کمی که پیش رفته‌اند، آنچه در ایران بوده‌اند و هستند تأثیرش را در نگاهشان نشان داده…..
نویسندهٔ کتاب، “سیدمجید حسینی”، دکترای علوم سیاسی دارد و در دانشگاه تهران “فرهنگ و سیاست در ایران و جهان” تدریس می‌کند.
این کتاب شرح سفر علمی وی به آمریکا در سال ۱۳۹۰ است که فضای اجتماعی و زندگی روزمرهٔ مردم آمریکا را توصیف و تحلیل می‌کند. »
⬅️ برشی از کتاب:
(از مقدمهٔ داخل سفر نویسنده)
« از همان اول باری که علاقه‌مند به کتابخوانی شدم، یکی از کتاب‌هایی که همیشه تصاویر ذهنی‌ام را می‌ساخت کتاب خاطراتی بود از سفر آمریکا که “جلال رفیع” با عنوان “در بهشت شداد” نوشته بود.
کتاب نسبتا قطوری بود و تصویری که تکنوکرات اهل قلم دههٔ شصتی ایرانی از دههٔ ۸۰ آمریکا نشان می‌داد، خواندنی بود.
از آن‌روز تا الان که ده‌ها سفررفته‌ام و ده‌ها مطلب نوشته‌ام، هنوز آمریکا با کلیدواژه‌های سیاسی در ذهنم نقش می‌بندد و خوب و بدش را هرچه می‌فهمم از همین سفرنامه‌ها و خاطرات شکسته-بسته که این سال‌ها منتشر شده یا داستان‌ها و رمان‌هایی که این اطراف می‌گذرد دیده‌ام!
صبح امروز که از “فرودگاه بین‌المللی جان.اف.کندی” وارد خاک آمریکا شدم، به نظرم آمد هرچه خوانده‌ام هیچ است و باید از نو دستگاه ذهنم را بچینم.
از سفرنامهٔ جلال آل احمد تا جلال رفیع و از رمان “بی‌وطن” امیرخانی تا “خنده‌دار به فارسی” فیروزه جزایری دوما، همه حرف خودشان را زده‌اند نه حرف این سرزمین را.
می‌خواهم این چند روز کمی خودم و این تصاویر ذهنی‌ام را کنار بگذارم و بگذارم این سرزمین حرف خودش را بزند؛ مثل عکاس، عکاسی کنم و از خودم کمتر بنویسم.
پس این کتاب نه روزنوشت است، نه افاضات روشنفکری در مورد سنت و مدرنیته در جهان آمریکایی‌شده، نه حرف سیاسی و نه حتی دغدغه‌های پدرانهٔ تربیتی؛ بلکه چند تصویر است و من فقط یک راوی‌ام که سعی می‌کنم روایت کنم با مشاهدات و تصویرها. »
